Polskie szybowce: IS-7 (SZD-7) "Osa"

   Szybowiec powstały na bazie IS-2 Mucha. Jest to bardzo mało znana konstrukcja i niewiele wiadomo o jej oblocie i dlaczego została skasowana.

   SZD-7 jest pierwszym polskim szybowcem o laminarnym profilu skrzydła (stawiają mniejszy opór, są cieńsze, ostrzejsza krawędź natarcia).

   Geneza tego szybowca jest ciekawa. Generalnie jest to kadłub z IS-2 z doczepionymi nowymi skrzydłami. Projekt stworzyli inżynierowie Tadeusz Kostia i Irena Kaniewska. Skrzydła wykonano nowym sposobem. Poszerzono żebra, a dla uzyskania idealnego profilu płat został grubiej oszpachlowany, dokładniej wypolerowany i polakierowany niezwykle precyzyjnie. Oznaczało to również większą wagę skrzydeł, przez co trzeba było wzmocnić wręgi kadłuba i łączące je podłużnice. Warto również wspomnieć, że w tym szybowcu po raz pierwszy użyto w SZD hamulców płytowych na skrzydłach. Były one sprzężone z hamulcem koła. Tak przygotowany szybowiec ważył 67 kg więcej niż jego pierwowzór-Mucha ter.

   Szybowiec był gotowy w sierpniu 1950 roku, a oblot miał miejsce 16. sierpnia. Porównanie obu konstrukcji w 1950 roku dało bardzo ciekawe wyniki. Przy niskiej prędkości Mucha była lepsza, przy 70-80km/h wyniki były takie same, jednak przy 100km/h Osa była już dużo lepsza od IS-2. Przy prędkości 150 km/h SZD-7 była nadal lepsza od Muchy, jednak różnica między nimi nie była aż tak duża jak przy 100km/h.

    SZD-7 Osa była dobrym szybowcem, jednak nigdy nie trafiła do produkcji. Została zaliczona jako szybowiec eksperymentalny. Była jednomiejscowym górnoplatem o konstrukcji drewnianej, krytej sklejką. Skrzydło wolnonośne (bez zastrzałów) o pojedynczym dźwigarze i kryte sklejką o grubości od 1,5 do 3mm. Jedynie ster kierunku był kryty płótnem. Wymiary szybowca (rozpiętość 15, wysokość 1,6, długość 6,8 metra), oraz mała masa własna (maksymalna 327 kg) w połączeniu z nowym profilem skrzydła dały szybowiec o dużej doskonałości, wynoszącej 26,1 L/D. Szybowiec miał również niezłą wytrzymałość. Obciążenie konstrukcji wynosiło 23,2 kg/m2, a przeciążenia dopuszczone dla Osy mieściły się między -3G, a +4,5G. Prędkość maksymalna dla tego szybowca została ustalona na 250 km/h, natomiast minimalna to zaledwie 57 km/h.

   SZD7 Osa w 1959 roku została skasowana, a jej skrzydła trafiły z powrotem do SZD. Po dziś dzień nikt nie podjął się odbudowy Osy.